Zijn we in Mechelen of New York? De M-EATERY doet ons telkens twijfelen. Wie ooit voet zette in het Meatpacking District van Manhatten, weet meteen wat we bedoelen. Wie niet zo ver wil gaan, zit goed aan het station van de iets meer bescheiden Dijlestad.
Boezemvrienden Pascal en Mehdi: je kent de ene als eigenaar van de Boesjkammeree, de andere als brandmanager van NewWorld. Ze huurden het hoekpand in de Leopoldstraat nadat restaurant La Fleche de deuren sloot. De beweegreden? De toekomst van de stationsbuurt als horecawijk verzekeren en een restaurant openen dat zowel qua eten als qua interieur de lat hoog legt. Ze kozen Anneke Crauwels en Ariane Van Craen, toen nog gekend als AnA-interieur, om het project vorm te geven.
“Toen Pascal me voor het eerst vertelde over de plannen om het pand van de voormalige La Fleche te huren en er een nieuw restaurant van te maken, raadde ik hem aan er een jonge en dynamische partner voor te zoeken”, vertelt Mehdi. “Daarmee bedoelde ik niet mezelf! Ik heb hem toen een aantal mensen voorgesteld, maar hij zei meteen: ik doe het met jou of alleen. Ik heb daar even over gedacht, maar uiteindelijk geloofde ik wel dat we iets konden brengen in Mechelen wat ongezien was.”
In zijn zoektocht naar een architect, dacht Mehdi al snel aan Ariane Van Craen. Hij kende Ariane al dankzij haar ontwerp voor het kantoor van NewWorld in de Hanswijkstraat en nam contact met haar op voor zijn nieuwe onderneming. Ariane betrok al snel Anneke bij het project.“Ik had samen met Anneke net de tapasbar SAVA op de Grote Markt afgewerkt en die samenwerking was erg goed verlopen”, legt Ariane uit. “Een tweede project samen zagen we zeker zitten.”
GOESTING
Ariane en Anneke waren meteen laaiend enthousiast over het nieuwe project. “We zijn er toen echt als twee leeuwinnen op gesprongen”, vertelt Anneke. “Het was een waanzinnig intense tijd, maar we leken oneindig veel energie te hebben. Hoeveel avonden we tot in de nacht doorgewerkt hebben, kan ik niet tellen, maar drie weken later lag er al een ontwerp.”
“Het was een waanzinnig intense tijd, maar we leken oneindig veel energie te hebben.”
Pascal en Medhi waren op zoek naar een architectenbureau dat het project ook intensief kon opvolgen. Ze waren dan ook meteen mee toen ze nog geen drie weken later het voorstel van de dames in de bus kregen. “We hebben hen wel nog wat laten wachten op het antwoord”, vertelt Pascal. “Jullie hebben echt waanzinnig lang gewacht”, zucht Anneke. “We veerden op telkens onze telefoon rinkelde, maar die verlossende ja kwam er maar niet.” “Dat is ook normaal”, verduidelijkt Mehdi. “De investering was ondertussen groter geworden dan initieel gedacht en dat vereiste een mindswitch. Daarnaast hadden we nog bureaus aangeschreven en waren we benieuwd naar hun ontwerpen. Daartussen zaten zeker ook heel goede dingen, maar de goesting die we voelden bij Anneke en Ariane, voelden we iets minder bij de rest.”
ONTWERPEN AAN DE KEUKENTAFEL
Op Valentijnsdag stuurden Pascal en Mehdi het verlossende berichtje naar de dames en die timing kon niet beter. “Ariane en ik woonden ondertussen samen in hetzelfde huis, dus we konden letterlijk werken aan de keukentafel”, vertelt Anneke. “Het werd een project dat we als ons eigen kindje gingen behandelen.” “De briefing lag ook perfect in lijn met de manier waarop we graag werken”, vertelt Ariane. Pure materialen, veel hout en het onderverdelen van de gigantische ruimte in compartimenten, zonder de ruime context van het restaurant te verliezen: het was de architectes op het lijf geschreven.
“Ik denk dat de briefing jullie binnen vrij strikt vastgelegde richtlijnen toch veel vrijheid heeft gegeven,” vertelt Mehdi. “De keuze om zoveel staal te gebruiken kwam volledig van jullie.” “Klopt”, bevestigt Anneke, “Maar zoals altijd is het meer dan het kiezen van een toffe stoel of een mooie tafel. Het is altijd schipperen tussen het ontwerp, het budget of de wensen van de bouwheer die soms anders lagen dan de onze.”
Het viertal vergaderde dan ook vanaf dag één zo’n twee maal per week en er stond constant één van de architectes op de werf om ervoor te zorgen dat ze heel kort op de bal konden spelen. Een absolute must volgens Mehdi. “Die nabije opvolging was ook een zeker een reden waarom we voor jullie hadden gekozen. Pascal en ik hadden elk nog een andere job, dus we konden niet constant zelf op de werf staan. Omdat ik snel door had dat jullie opvolging, zowel op vlak van afwerking als van budget, enorm sterk was, kon ik verder werken met een gerust hart.”
“Maar zoals altijd is het meer dan het kiezen van een toffe stoel of een mooie tafel. Het is altijd schipperen tussen het ontwerp, het budget of de wensen van de bouwheer die soms anders lagen dan de onze.”
CHEF OP DE WERF
Mehdi en Pascal vonden tot hun grote geluk snel een chef, die ook de handen uit de mouwen wilde steken tijdens de werken. Zo kreeg hij niet alleen onmiddellijk een sterke band met het project, hij kon ook zijn stempel drukken op zijn terrein: de keuken. “Zijn tussenkomst was zeker welkom”, vertelt Ariane. “De keuken is echt een heel kleine ruimte; over de plaatsing van de toestellen moesten we goed nadenken of we kwamen in de problemen.” En voor problemen had het viertal eigenlijk geen tijd.
“We hadden slechts twee en een halve maand om het project op te leveren, geen dag te lang voor zo’n groot project. We hebben niet veel geslapen”, vertelt Anneke. “Ik vraag me nog altijd af waar we de energie toen haalden”, vult Ariane aan. “Niet alleen hebben we die deadline gehaald, tegelijk hebben we nooit eerder zo’n goede band gehad met iedereen die bij het project betrokken was. We zijn zo vaak na de werkdag met alle aannemers iets gaan eten en elke vrijdag gingen we steevast met z’n allen op café.”
PART OF THE TEAM
De eerste weken na de opening hadden Pascal en Mehdi het best druk, maar eens het team van M-Eatery zijn draai had gevonden, beseften ze pas wat voor een waanzinnig mooie tijd ze achter de rug hadden. “Gelukkig zijn zowel Anneke als Ariane blijven komen en nu nog worden ze door iedereen van ons beschouwd als part of the team.”, vertelt Mehdi. “We komen gewoon controleren of jullie het interieur niet veranderen”, zegt Anneke met een knipoog.“Grapje, we voelen ons nog altijd nauw betrokken bij het restaurant en dat zal niet snel veranderen!”
Klant
Services
Jaar
Fotograaf
Share
M-EATERY
ontwerp, uitvoering
2014
Kolos