Geert en Sylvie zijn geboren en getogen in Mechelen, maar het leven bracht hen naar het zuiden van Frankrijk. Tussen vin et Boursin brachten ze hun drie kinderen groot in een dorpje zo’n drie kwartier ten zuiden van Montpellier. Maar ondertussen groeide ook hun verlangen om terug te keren naar Mechelen. Onder impuls van hun oudste dochter versnelden ze de verhuis richting België. In het voormalige Loretteklooster vonden ze een nieuwe thuis: weg van de velden, midden in de stad.
HOE HET BEGON VS ANNO 2020
“Toen de kinderen jong waren, hebben ze zich waanzinnig geamuseerd in Frankrijk”, vertelt Sylvie. “Maar vooral onze dochter Charlotte is nooit een echte française geworden. Ze wilde per se het laatste jaar van het middelbaar in België doen.” Dat jaar kwam er echter sneller aan dan gepland: mocht het van Geert en Sylvie afgehangen hebben, waren ze zeker nog vijf jaar langer in Frankrijk gebleven. “Maar dan waren we nooit in dit pand terecht gekomen, laat staan dat we het hadden kunnen betalen”, aldus Geert. “Naar alle verwachting gaan de prijzen in Mechelen serieus stijgen, dus ik ben er zeker van dat we op het juiste moment vertrokken zijn.”
Vijf jaar later brengen Anneke, Ariane en fotografe Hannelore Veelaert nog eens een bezoek aan Geert en Sylvie. Ondertussen is dochter Charlotte bijna afgestudeerd, werkt Sylvie bij Local in Mechelen en kreeg de inrichting van hun woonst verder vorm. Twee dingen zijn echter niet veranderd: het voormalige Loretteklooster voelt nog steeds als een warme thuis en de dames babbelen nog steeds honderduit.
LIEFDE OP HET EERSTE GEZICHT
Dat ze dit bijzondere pand gevonden hebben, hebben ze volledig aan interieurarchitecte Anneke Crauwels te danken. Het koppel schakelde haar, samen met architecte Ariane Van Craen, niet alleen in voor het ontwerp en de uitvoering. Geert en Sylvie beriepen zich ook op Anneke’s ervaring in de vastgoedsector om hun nieuwe thuis te vinden. Eens ze voet zetten in het voormalige Loretteklooster, werd de route van mogelijke panden die Anneke had uitgestippeld al snel vergeten. “Liefde op ’t eerste gezicht, zo kun je het wel stellen”, vertelt Sylvie. “Het budget was misschien even slikken, maar dat hadden we voor dit pand zeker over.”
“Ik denk ook wel dat deze locatie een once in a lifetime-gegeven was”, vertelt Anneke. Door het uitsterven van de kloosterorde stond het 19de eeuwse Loretteklooster al meer dan 10 jaar leeg en instapklaar was het allesbehalve. Maar de ligging in het hartje van Mechelen, de dubbelhoge ruimte en de prachtige neo-gotische ramen overtuigden Geert en Sylvie meteen. Op een voormiddag was de zoektocht dus afgerond!
GRENZELOOS VERTROUWEN
“We hadden een bepaald budget voorhanden, maar deze prijs lag wel wat hoger. Bovendien was er nog niets af. Voor ons was het dus wel even slikken”, vertelt Sylvie. “Buiten de verdiepingen en de ramen was hier inderdaad niets”,vertelt Ariane. “We moesten dus zo snel mogelijk beginnen als we het allemaal klaar wilden hebben tegen dat Charlotte naar school moest gaan.” Alvorens ze terug naar hun woning in Frankrijk ging, zijn Geert en Sylvie dus meteen met de architectes aan tafel gaan zitten om de mogelijkheden te bespreken. Het koppel gaf Anneke en Ariane wat algemene richtlijnen mee, waarop de dames moodboards maakten om de gewenste stijl af te tasten. Gelukkig zaten ze snel in de juiste richting en kregen de architectes groen licht om hun ding te doen.
“Omdat we toen zelf in een heel drukke periode zaten, zowel professioneel als privé, hadden we niet de tijd om veel over en weer te komen naar België”, verduidelijkt Sylvie. “Ik denk dat we op tien maanden tijd zo’n tien dagen hier zijn geweest.” Veel tijd om te bellen en mailen was er dus niet. Terwijl Ariane en Anneke normaal voortdurend pingpongen met de opdrachtgever, hebben ze voor dit ontwerp enorm veel zelf beslist: “Als er op de werf iets was dat moest worden opgelost, dan hakten we zelf knopen door”, aldus Ariane.
Tot eenieders verbazing verliep dat zonder misverstanden of problemen. “We probeerden ons voortdurend in jullie hoofd te verplaatsen”, legt Anneke uit. Een groot geluk was wel dat het interieur van nul werd ingericht. Geert en Sylvie brachten niets mee van Frankrijk, dus elk meubel werd nieuw gekocht in functie van het gebouw.
“We moesten dus geen rekening houden met grote kleerkasten of zetels die meekwamen.” “Het vertrouwen was immens”, vult Sylvie aan. “We wisten dat we twee specialisten hadden die in dezelfde richting dachten als wij. Als je architecten onder de arm neemt, moet je voor een deel vertrouwen op hun inzicht.”
CREATIEVE OPLOSSINGEN
Toen het koppel voelde dat het budget mogelijk toch te krap werd, moest het viertal even terug rond de tafel gaan zitten om een oplossing te zoeken. “Je probeert alles tot op de euro uit te rekenen, maar in de praktijk zijn er altijd een paar dingen die duurder uitvallen en tegelijk dingen die achteraf iets goedkoper bleken”, vertelt Anneke. “Als architect moet je dan vooral niet het been stijf houden en zeggen dat je klant maar meer budget moet ophoesten. Wat je wel moet doen is een creatieve oplossing zoeken om het budget te laten kloppen.”
Die oplossing werd gelukkig snel gevonden: de schilderwerken werden gedeeltelijk uitgesteld. Het resultaat: een gebalanceerd budget, zonder dat Geert en Sylvie daarbij aan levenskwaliteit moesten inboeten. “Het is uiteraard fijner om toe te komen en te weten: alles is af”, vertelt Sylvie. “Maar mijn leven is geen seconde slechter geworden omdat de schilderwerken een jaar later hebben plaatsgevonden.”
EYE-CATCHER
De echte eye-catcher van dit ontwerp is de architecturale trap in zwart staal, die een moderne tegenhanger vormt voor de neo-gotische ramen. “Die trap was misschien wel ons grootste risico tot hiertoe”, vertelt Ariane. “We zoeken per project altijd een element waarvan we geloven dat het een blijvende impact heeft op de ruimte. Hier is dat duidelijk de trap. Omdat de ruimte hier beneden zo groot en open was, paste het gewoon niet om een open draaitrap te monteren. Dat zou veel te ijl geweest zijn. Het moest iets met body worden.”
Geert en Sylvie waren daar echter niet meteen van overtuigd. Toen ze foto’s toegestuurd kregen van de net geplaatste trap in hun nieuwe woonst, sloeg de twijfel dan ook toe. “We hadden op voorhand natuurlijk tekeningen van de trap gezien, maar het is onmogelijk om de impact op de ruimte in te schatten”, verklaart Sylvie. “Zulke sterke elementen in een ruimte vanop afstand over brengen is inderdaad niet eenvoudig”, bevestigt Anneke.
Gelukkig waren dochter Charlotte en de vader van Sylvie op dat moment in België en konden zij een kijkje gaan nemen. “Toen zij belden en zeiden dat het fantastisch was, kreeg ik er meer vertrouwen in”, vertelt Sylvie. “Een generatie jonger én een generatie ouder was mee. Wie was ik nog om te weigeren? Toen ik hem voor het eerst in het echt zag, snapte ik dan ook meteen wat ze bedoelden.” “Ik had hem uit mezelf nooit ofte nimmer gekozen, maar ik ben waanzinnig gelukkig dat jullie hem zo ontworpen hebben”, vult Geert aan. “Jullie dwongen ons zachtjes uit onze comfortzone en zorgden ervoor dat de ruimte echt karakter krijgt en zich onderscheidt van andere woningen. Voor mij was dat het moment waarop ik dacht: hiervoor neem je een architectenteam onder je vleugels.”
Klant
Services
Jaar
Fotograaf
Share
Crauwels – Giraud
ontwerp, uitvoering
2015
Hannelore Veelaert